Mijn eigen rolconflict

Ik wil het in deze blogpost nog eens over het isolement hebben.

Toen ik een puber was besefte ik al zeer goed dat alles in het leven vooral “alles in ruil van…” was. Het was voor mij geen pleziertje om dit te ontdekken. Maar eigenlijk was het niet iets ontdekken wat ik deed, want het is nu eenmaal zo bedacht ik me.

Omdat ik dacht dat het altijd zo verliep, ben ik er niet toe gekomen na te denken over de reden van dit fenomeen. Ik stond niet stil bij mijn eigen gedachten.

Waarom begin ik nu over deze persoonlijk “uitspraak”?

Omdat ik vanuit dit gedachtengoed uitging, leerde ik meer optimistisch te zijn.  Alles heeft twee kanten: je kunt je eigen keuze maken.

Hoewel ik de pessimistische kant wil kiezen, dit lukt mij nooit. Nog altijd niet. Dus sta ik stil bij de voordelen van het isolement. Ik raakte deze dagen in een conflict met mijn rollenposities: student Sociaal Werk en mama van twee schatten van kinderen. Voor mij is het opgeven van 2 examens een pessimistische maar realistische werkelijkheid. Dit bracht mij tot de volgende gedachtes.

Mijn mama-rol versus mijn rol als studente

Ik denk dat vele gezinnen nog nooit zoveel tijd samen met elkaar doorgebracht hebben, zonder alle “geluksmomentjes” die hen samenbrengen, zoals vakantie, vrijdagen,  leuke activiteiten, etc.

Ons leefvorm heef onze generatie geleerd dat “tijd, geld verlies is”.

Ik moet toegeven dat het geen eenvoudige periode is, maar het is zeer verrijkende om tijd met onze geliefden door te brengen.

Niks komt terug: wijzelf veranderen, de mensen rondom veranderen. We koesteren ieder moment samen.

De kinderen willen nu niets liever dan constant bij mama en papa zijn. Een kleuter die zich over niets zorgen maakt en ervan houdt dat mama nu thuis is. Een leerling die in het 1^ste leerjaar zit en dus iemand met veel geduld naast zich nodig heeft. Jammergenoeg is papa net zo ongeduldig als de student zelf, dus is het mama die zich mag ontpoppen tot leerkracht. Ja, er bestaat nog altijd zoiets als geslachtsttificatie.

Het is een mooie maar ongewone periode voor een gezin. Omdat we elke weekend normaalgezien iets gepland hebben? Omdat we nu een soort van vakantie hebben en iets leuks moeten doen gelukige te zijn? Nee, niet perse! Maar het is een mooie tijd samen, die ik niet wil verspillen.

Ik hoop dat dit isolement snel voorbij zal zijn. Dit vooral omdat ik als studente niet wil opgegeven. Ik heb de optimistisch keuze gemaakt om de tijd die ik nu intensief met mijn gezin kan doorbrengen, niet wil verspillen met het zorgen maken over de aankomende examens die binnen twee maanden eraan komen.

Mijn dochter, mijn zoon en mijn man zijn alles wat ik heb, dus zal ik hier afsluiten met een volksuitdrukking: “kiezen is verliezen”!

Ja en nee, maar kosten & baten blijven de allerbelangrijkste drijfveer in het menselijke gedrag.

Waarom zou ik dit anders aanpakken?

Dus ik heb een opdracht voor jou! Jij die nu aan het lezen bent: “Chill maar, neem efkes pauze voor jezelf, analyseer waar jij het nu moeilijk mee hebt, laat het los!

De tijd is niet stabiel maar dynamisch; en dat is goed.

Tot de volgende!